Roxanne's verhaal

Door: Roxanne

10 t/m 11 jaar

ik was 10 toen ik op turnen ging. Ik werd me hier bewust van dat ik mooier moest zijn. Ik was goed in turnen en ik mocht al gauw wedstrijden doen, waar ik met veel mooiere en oudere meisjes stond. Deze zeiden altijd tegen mij: "je moet je benen scheren, daar word je mooier van". En dit was het punt waarop ik besefte dat ik mooi moest zijn. Mijn moeder noemde mij altijd dik en me vader noemde mij een varken (mijn moeder heeft zelf Anorexia gehad en woog op een leeftijd van 25 rond de 40 kilo, dus mij moeder vond mij altijd dik). Ik had eigenlijk nooit ergens last van totdat ik in groep 6 kwam en ik mezelf ook dik begon te vinden. Het begon allemaal heel onschulldig. Ik wou gewoon een paar kilootjes eraf, want de andere meisjes uit mijn klas waren ook dunner dus dan mocht ik ook dunner zijn. Ik begon eerst met mijn lunch weggooien, en daarna sloeg ik ook mijn ontbijt over. Het enigste waar ik niet onderuit kon was mijn avond eten, en ik at dan ook goed want ik trainde 2x in de week: 3 uur turnen en 2x in de week 2 uur karate. Ik was dus een heel actief kind en was me er ook niet bewust van waar ik mee bezig was. Ik wist nog niet eens dat Ana bestond. Zo ging het een tijd door. Mijn ouders kwamen er achter, maar omdat het niet bewust ging had ik er eigenlijk nooit echt problemen mee. Soms werd mijn moeder wel eens boos als ik mijn ontbijt door de wc spoelde of als ik mijn broodjes (lunch) in me kast verstopte. Maar alles ging nog zo onbewust, ik dacht er niet over na. Ik lustte gewoon geen brood.

12 t/m 13 jaar

Daarna ging het slechter met mij (op een leeftijd van 12). Ik kreeg veel ruzie's thuis die meestal uitliepen op vechten of spullen naar elkaar gooien. Ik wou heel graag uit huis geplaatst worden en me moeder wou op dat moment ook wel graag van me af. We hebben toen Bureau Jeugdzorg gebeld en gevraagd of ze er wat aan konden doen. Toen heb ik IOG gekregen (dit is een persoon die bij jou over de vloer komt om met jou en je ouders te praten). Dit hebben we ongeveer een half jaar vol gehouden. Totdat mijn vader en ik een keer ruzie kregen en hij me voet had gebroken en de IOG hulp bij ons thuis was. Hij heeft gezegd dat dit niet ging werken en dat ik voor 3 maanden uit huis geplaatst zou worden, dat ik dan heel veel therapien zou krijgen en daarna weer thuis moest wonen. Vanaf dat moment ging alles in een sneltreinvaart. Het klinkt misschien raar, maar toen ik uithuis geplaatst werd was ik dolblij; geen vader en moeder die me alles verbieden en die zeggen wat ik wel en niet mag doen. Maar deze droom werd luid verstoord. Ik kwam op de groep samen met 5 anderen meiden. Het drama begon al toen ik de regels moest ondertekkenen. Daar ging echt alle vrijheid die ik had ik mocht helemaal niks meer! Omdat ik zo weining mocht kwam ik weer terug bij Ana, zij gaf mij rust en de controle die ik in die tijd zelf niet had. Ik mocht van de groep niet met vrienden afspreken, en dit vond ik nog wel één van de ergste regels. Vandaar dat ik onder schooltijd ging spijbelen en met vrienden afsprak. Omdat ik in die tijd zoveel spijbelde moest ik ook naar de leerplichtambtenaar. Ik zou dat jaar niet overgaan naar de 4de klas maar ik moest het 3de jaar nog een keer over doen. Door al dit gedoe kreeg ik super veel ruzies met mijn ouders, ondanks dat ik niet meer thuis woonde. Ik begon met snijden en dit werd mijn 2de liefde naast Ana. Toen de groep hier achterkwam moest ik meteen in therapie. En er werd mij nog meer verboden. Ik kwam in die tijd in aanraking met loverboys (waar ik nu nog aan vast zit) en ik werd met regelmaat opgepakt door de politie. En ik begon vast te roken. Omdat het in zo'n korte tijd zo bergafwaards met mij ging werd ik na 3 maanden in de instelling overgeplaatst naar een groep in Frankrijk waar ik ook weer 3 maanden zou blijven.

14 t/m 15 jaar

Aangekomen in Frankrijk zat ik met vrouwen op de groep van rond de 20 omdat het voor meisjes en vrouwens was die moesten vluchten voor loverboys of die uit de prositutie wilden stappen. Ik ben hier gaan beseffen waar ik mee bezig was en dat het niet goed was wat ik deed. Ik had hier echt de tijd van me leven, ik voelde mij daar zo veilig en zo thuis dat ik al mijn zorgen vergat en dus ook Ana. In deze periode kreeg ik ook verkering met mijn vriend (waar ik nu nog steeds mee ga). Alleen toen ik daar 2 maanden zat kreeg ik te horen dat als ik terug naar Nederland ging dat ik dan weer in een instelling moest gaan wonen voor 9 maanden. Alleen in die instelling in Nederland was nog geen plek dus ik heb uiteindelijk een half jaar in Frankrijk gezeten en hierdoor weer het halve 3de leerjaar gemist.

15 t/m 16 jaar

Uiteindelijk, na een half jaar in Frankrijk te hebben gezeten, kwam ik weer terug in Nederland op de instelling (waar ik nu nog steeds woon, inmiddels al een jaar). Omdat ik in Frankrijk mijn zorgen was vergeten was ik dus ook Ana verloren. Ik had weer het 3de leerjaar gemist en had dus geen diploma kunnen halen. Daarom werd ik op een ZMOK(Zeer Moelijk Opvoedbare Kinderen)-school(Spinaker) geplaatst. Op deze school kun je ook geen diploma behalen en het zit vol met arrogante kinderen, die meestal van een gewone VMBO of HAVO zijn afgetrapt omdat ze onhandelbaar zijn. Ik was 67 kilo toen ik terug kwam uit Frankrijk en was dus ook best dik. Ik werd hier erg mee geperst op de ZMOK-school. Ze zeiden dat ik er uit zag alsof ik zwanger was. En zo kwam ik weer terug bij Ana, omdat ik al wist hoe veel zij mij hielp en nog steeds helpt. En het werkte. Ik viel weer af en mensen zagen het. En nu weet ik weer dat ik niet zonder Ana kan, en wat zij voor mij betekent.

#persoonlijk